Muhammad Ali was misschien wel een van de grootste vechters die ooit een voet in de ring hebben gezet. Ali, geboren en getogen in Louisville, Kentucky, VS, is nog steeds de enige drievoudig kampioen in de zwaargewichtdivisie en won 56 van zijn 61 professionele gevechten. In navolging van zijn beroemde “Thrilla in Manila” strijd tegen Joe Frazier in 1975, die Ali won door TKO om de titel van zwaargewicht kampioen van de wereld op te eisen, drongen velen er bij de Amerikaan op aan te stoppen terwijl hij voorop liep.
Ali ging echter pas drie jaar later in februari 1978 met pensioen, nadat hij Leon Spinks had verslagen in het Hilton Hotel in Las Vegas.
Die pauze was echter van korte duur en de jager kondigde een comeback aan om het op te nemen tegen Larry Holmes voor de WBC-riem - een zet die grotendeels werd gemotiveerd door geld.
Het was rond de tijd dat Ali begon te worstelen met vocale haperingen en trillende handen en de Nevada Athletic Commission (NAC) beval dat hij een volledige fysieke beoordeling moest ondergaan in Las Vegas voordat hij weer mocht vechten.
Ali koos ervoor om in te checken in een privékliniek in Minnesota, die hem geschikt verklaarde om te vechten.
Als ik groot ben, zal ik tegen Holmes vechten en ik zal hem voor je terugkrijgen
Mike Tyson
Hun mening werd op 31 juli 1980 door de NAC aanvaard, wat de weg vrijmaakte voor Ali's terugkeer naar de ring.
Het zou echter uiteindelijk een beslissing zijn die zowel hem als zijn collega-zwaargewichtbokser Mike Tyson zou achtervolgen.
Ali werd gedomineerd door Holmes, in een gevecht waarvan sommigen denken dat het op latere leeftijd heeft bijgedragen aan de ziekte van Parkinson.
Tyson, toen net 14 jaar oud, keek die avond naar het gevecht met zijn trainer en vaderfiguur Cus D’Amato in Albany, VS, ongeveer een uur van waar hij woonde.
Hij zag hoe zijn held – Ali – in elkaar werd geslagen en het trof hem tot op het bot.
Hij vertelde ESPN in 2011: “Ik was beledigd door de manier waarop hij [Holmes] Ali in elkaar sloeg.
“Toen we naar huis reden naar Catskill [ongeveer een uur van Albany], zei niemand in de auto een woord, we waren allemaal zo overstuur.
“De volgende ochtend was Cus aan de telefoon met Muhammad Ali nadat hij Holmes had geslagen.
'Hij zei tegen Ali: 'Ik heb een jonge zwarte jongen die ooit kampioen zwaargewicht zal worden en ik wil dat je met hem praat.'
Tyson herinnerde zich in het interview de exacte woorden die hij tegen Ali had gezegd.
Hij zei: “Als ik groot ben, zal ik tegen Holmes vechten en zal ik hem voor je terughalen.”
Zeven jaar later, op slechts 21, was het zijn beurt om tegen Holmes te vechten, terwijl hij zijn titel verdedigde tegen de voormalige kampioen.
Ali werd uitgenodigd om op de eerste rang te zitten en Tyson onthulde wat hij tegen hem had gezegd voor het gevecht.
Hij zei: “Onthoud wat je zei – haal hem voor mij”
En dat deed hij - In ronde 4 leverde Tyson een laatste rechtse hoek die Holmes voor de derde en laatste keer in die ronde liet vallen met slechts zeven seconden voor de bel.
Hij legde het gevoel uit aan ESPN: “Alles wat Cus me vertelde was juist, dat?
Ik zou kampioen worden en niemand zal het moment ooit vergeten.
“Ik ga huilen, ik heb er zoveel in gestopt, het is een beetje triest, maar je hebt geen idee.
“Ik was een jong kind, zo hard werken, maar ik en Cus hadden enorme ego's.
“We hebben veel *** gepraat - ik en Cus zouden praten over hoe niemand ons kon verslaan en hoe we onoverwinnelijk waren.
'Dat was onze mentaliteit. We waren voor niemand bang.”
Tyson verslikte zich tijdens dat interview toen hij zich het gevecht met Holmes herinnerde en wat hij had gedaan, niet voor zichzelf, maar voor zijn held - Muhammad Ali.